Писатель: Богдан Аляксандр Барысавч
Входит в цикл: “Рассказ”
Рассказ в сборнике: Авторский сборник рассказов
Случайный абзац
Яна глядз╕цца ╒ вял╕кую люстру. Ёй то сумна, то радасна, то весела да звону, то крыудна да скрыпу. У люстры м╕льгацяць адна за адной маленьк╕я пачварк╕... Яна не разумее, што зараз яна шчасл╕вая - самая шчасл╕вая...
- Я ведзьма! Х╕-х╕-х╕... З ног да галавы - ведзьма. Ах╕-х╕-х╕-╕х. ╤ поз╕рк у мяне вядзьмарск╕. Як гляну! Пасля яшчэ раз - як гляну!.. ╤ апошн╕ разочак - так гляну!.. - няма чалавека! Бы╒ ╕ няма. Ах╕-х╕-х╕-╕х. Страшна?.. Не, н╕якая я не ведзьма. Я... Я... Я - неба. Я акутваю воблакам╕ зямлю. Я абдымаю яе сва╕м╕ рукам╕ моцна-моцна! ╤ лячу, плыву... А зямля круц╕цца, круц╕цца, круц╕цца!.. Ой, не. Гэтак галава бал╕ць. Укалыхваюся вельм╕. Лепш... Лепш я буду... Х╕, а чаму б мне не быць проста кветачкай? Малюсенькай такой, малюсенькай. Блак╕тнай-блак╕тнай, прыгожай-прыгожай... А той, хто пакахае мяне, будзе вял╕зным здаравенным дубам! Ас╕лкам! Стой. Ц╕ха... Дык ён жа не ╒бачыць мяне такую маленькую, такую м╕зэрненькую? Не ╒бачыць... Не-е уба-а-чы-ы-ць!.. Н╕чога. Абыйдземся. Мяне пакахае не дуб, а як╕-небудзь грыб-прыгажун. Вось, напрыклад, барав╕к. Цар грыбо╒. Я зраблюся барав╕чыхай - царыцай лесу. Усе будуць цалаваць мне лепясточк╕!.. Слухацца будуць, шанаваць, дрыжаць перада мною будуць! - "Варта, узяць яго! У склеп, на тры дн╕!". Ой, а за што? Вось так н╕завошта чалавека?.. ц╕ грыба там, хай сабе ╕ мухамора?.. Не хачу быць царыцай. Хачу... хачу... Ведаю, што нечага хачу такога, ну такога!.. а вось якога сама не ведаю. Быць мне птушкай. Птушкай! Ёсць такая птушка - журавель. Прыгожая птушка. Яна ляц╕ць, ляц╕ць... Ой, не ведаю, куды ж гэта яна ╒сёш-так╕ ляц╕ць? Не, не ╕ яшчэ сто разо╒ - не! Вельм╕ сумна. Я прыдумала! Я - маланка! Я - гром! Трах-ба-ба-бах! Ах-ах! Я -дождж! Я - вецер! Я!.. Я - страшэнная зав╕руха! Я - ура-а-а-га-а-а-н!!! Я!... - Вось кал╕ яшчэ трох╕ падрасту, набяруся розуму - стану артысткай. Славутай зраблюся. Ганарыцца буду. Зайдросц╕ць мне будуць, а я... А я!.. Я прыеду да сябе на вёску - прыгожая, вачэй не адарваць. Усе на мяне глядзяць, любуюцца, зайдросцяць... Кветк╕ пад ног╕ к╕даюць! А Грышка Бузук з 7-га класа локц╕ грызе ╕ ╒ в╕р галавой к╕даецца. Не можа дараваць сабе, кату рыжаму, што такую прынцэсу некал╕ не разгледзе╒. А я на яго нават не гляджу - няхай топ╕цца. Будзе ведаць, ╕ндык шчыпаны, як Таньку дамо╒ праводз╕ць, а не мяне... А я... А я ╒ ружовых тухлях, на так╕х высачэзных абцас╕ках! Цок-цоц-цок сабе па агароду... Ой, нешта не гэтак. Як гэта я па агародзе на так╕х абцасах?.. А! Во, дурн╕ца... Мяне ж
Координаты: 0 год; 0.3 кубика адреналина.
Индекс удобочитаемости Флеша — 103, для младшеклассников. Диалогов: 13%.
Похожие книги